Christus doordringt met Hart en Ziel alle menselijke eenzaamheid
Het kan soms gebeuren dat je ergens aanwezig bent, maar dat je er met je gedachten niet bij bent. Dat kan bij een preek gebeuren, maar ook bij een gesprek met iemand; je gedachten dwalen af, je herinnert je ineens iets totaal anders en voor je het weet, ben je helemaal vergeten waar de spreker het over heeft. Het kan ook gebeuren wanneer je niet helemaal gezond bent, of wanneer je niet lekker in je vel zit, dat je je niet kunt concentreren. Ook dan ben je niet echt aanwezig. Zo kan ons leven ook op afstand raken van God Zelf, doordat ons geloof tot routine wordt. We gebruiken woorden en maken gebaren die inmiddels afgesleten zijn. We kunnen teleurgesteld zijn in de mensen van de kerk, we kunnen door gebeurtenissen in de kerk gekwetst zijn. Doet ons geloven er nog toe? Heeft het nog zin om de praktijk van ons geloof hoog te houden? Zich herbronnen is dan het antwoord.
De mensen die zich rondom Jezus verzameld hebben, bevinden zich ook op een eenzame plaats. Dat is niet zomaar omdat ze buiten de stad wilden picknicken, maar een eenzame plaats is symbool van de eenzame plaats waar zij zich bevinden; op afstand van Jeruzalem, op afstand van de Tempel, op afstand van hun geloof.
Wij kunnen ons met hen identificeren als we naar onze samenleving kijken; een eenzame plaats of anders gezegd; een plaats waar velen eenzaam zijn! Soms verhullen we dat met allerlei amusement, maar als het gaat om de kern van het leven, lijkt onze samenleving nogal uitgedroogd. Jezus verzamelt de mensen en de overvloed van Gods genade wordt zichtbaar waar zij zich organiseren in groepjes, in kleine gemeenschappen waar mensen tot hun recht kunnen komen. Daar worden afstanden overbrugd en grenzen overstegen.
Dat is ook de bedoeling van de Eucharistie: om de mensheid te voeden. Jezus deelt Zijn Brood met anderen, hetzij in grotere groepen, zoals vandaag, hetzij tijdens een huisbezoek bij mensen, zoals Zacheüs en Simon en ook de Emmaüsgangers. Natuurlijk gaan we zorgvuldig om met de Gave van de Eucharistie en verwachten we dat mensen goed weten wat ze ontvangen wanneer ze de Communie ontvangen. Maar de opdracht van de Eucharistie is om mensen te verbinden met elkaar en met God Zelf. Daarin vinden we vrede.
Tot vrede en ook rechtvaardigheid worden wij op Sacramentsdag geroepen: om zelf ook voedsel te zijn voor anderen en hen met volle aandacht nabij te zijn. Zoals Christus ons nabij is in het Sacrament, zo mogen wij ook aanwezig en nabij zijn bij elkaar en anderen die we in deze wereld ontmoeten. Laten we met hart en ziel daar aanwezig zijn waar het in onze wereld nodig is. – Ad van der Helm
Luister en geef gehoor 