Nieuwsbrief door pater Daniel (XVII.14)
Vrijdag 1 april 2022
Hiervan getuigen niet alleen de Evangeliën maar ook een aantal betrouwbare buiten Bijbelse bronnen. De geschiedenis zal voortaan ook in twee verdeeld worden: vóór of na Jezus Christus. Terwijl de joodse terdoodveroordeling in die tijd bestond in een openbare steniging, waardoor onder meer de heilige Stephanus gedood is, was de Romeinse veroordeling veel gruwelijker en drukte een radicale opperheerschappij uit. Eerst werd de veroordeelde gegeseld met loden bolletjes of scherpe stukjes been aan het uiteinde van koorden, die diep in het lichaam doordrongen. Geen wonder dat door een dergelijke geseling sommigen reeds gedood werden. Jezus werd bovendien met doornen gekroond, als spottende verwijzing naar het motief van zijn veroordeling: “Koning van de Joden”, werd als een aanslag beschouwd op het Romeinse oppergezag. De gegeselde werd daarna verplicht de dwarsbalk te dragen tot aan de plaats van de kruisiging. Daar werd de veroordeelde naakt aan het kruis bevestigd met lange nagels door zijn polsen/handen en voeten. Sommige gekruisigden bleven urenlang in doodstrijd. Om de dood te bespoedigen werden de benen gebroken zodat de veroordeelde zich niet meer kon oprichten om te ademen en stikte. Jezus, hoewel in de kracht van zijn leven, heeft door zijn geseling, kruisweg en kruisiging zoveel geleden dat Hij gestikt is zonder dat zijn benen gebroken werden.
Wil je op korte tijd grof geld verdienen, dan moet je uitleggen dat de Evangelies vervalst werden en in een spannende roman een van de mythen, legenden of fabels uitwerken over Jezus, getrouwd met Maria Magdalena. Zo deden het een hele reeks succesvolle schrijvers: Dan Brown in navolging van Michael Baigent, Richard Leigh, Harry Lincol en daarna Robert Eisenman of Barbara Thiering met de “verzwegen waarheid” uit de Dode-Zeerollen, die in feite Jezus niet eens vernoemen. Hoogst merkwaardig is wel dat de Dode-Zeerollen het boek Jesaja bevatten in een versie die bijna een millennium ouder is dan de oudste tekst tot dan toe. De waarheid over de Evangeliën is dat keizer Constantijn (280-337), of wie ook, totaal niet in staat was ze te vernietigen of te veranderen, omdat geruime tijd voor hem zo’n honderd papyrusteksten al bewaard werden en nu te vinden zijn in meer dan twintig bibliotheken van Jeruzalem tot Caïro, van Oxford tot Cambridge, van Berlijn tot Ann Arbor, van Dublin tot Keulen. Ze bewijzen allemaal hetzelfde: de Evangelies zijn tot ons gekomen zoals ze geschreven werden, afgezien van enkele schrijffouten. Zo kon het eerste oecumenisch concilie te Nicea (325) in de geloofsbelijdenis vastleggen: “Ik geloof…in Jezus Christus… die geleden heeft onder Pontius Pilatus, gekruisigd is, gestorven en begraven…”. We hebben trouwens geen enkele biografie van een Romeinse keizer (met zijn schrijvers die hem moesten verheerlijken en vereeuwigen!), die de historische betrouwbaarheid haalt van wat de Evangeliën ons nalieten over Jezus, die toch maar gold als een gekruisigde slaaf, wiens leerlingen gevlucht zijn. De joodse historicus Flavius Josephus (+ rond 100) vermeldt in “De oude geschiedenis van de joden” (93) Jezus in een aantal gebeurtenissen rond Kajafas en Pontius Pilatus en schrijft: “En toen Pilatus hem tot het kruis veroordeelde, volgend op een beschuldiging van onze leiders, hielden degenen die hem in het begin liefhadden, daar niet mee op.” (18, 63-64). Josephus schrijft zelfs dat “… hij levend aan hen verscheen op de derde dag, zoals de godvrezende profeten dat over hem hadden verkondigd, samen met ontelbare wonderbaarlijke daden” (ibidem). Dit getuigenis is zo sterk dat sommigen het niet kunnen aanvaarden, maar het is wel degelijk wat hij schrijft. Volgens Josephus “was” Jezus misschien aanvankelijk wel Messias, maar werd de Romeinse keizer Vespasianus, de eigenlijke wereldheerser. Bij de joodse opstand (66-73) liep Josephus over naar de Romeinen en werd in de keizerlijke familie opgenomen, waardoor hij ook “Flavius” voor zijn naam kreeg. Aan het begin van de tweede eeuw schrijft Tacitus (+ rond 117), de beroemdste van alle Romeinse historici, in zijn “Analen” over de christenen die door Nero na de brand van Rome in 64 massaal worden vervolgd en gedood. Hij verklaart dat “ze zich noemen naar Christus, die onder het bewind van Tiberius door de landvoogd Pontius Pilatus ter dood was gebracht” (15, 44).
Het is verbazingwekkend hoe gemakkelijk grote menigten mensen door massavorming gemanipuleerd kunnen worden. De vervalsing van de feiten door succesvolle romanschrijvers, zoals hoger aangegeven, is spectaculair. Hetzelfde voor het feit dat massa’s mensen meeheulen om iemand aan te wijzen als schuldige, ook al bewijst alles het tegendeel. Het doet enigszins denken aan de opstand in Efeze tegen Paulus: “Allen stonden door elkaar te schreeuwen, want de meesten wisten niet eens waarom ze bijeengekomen waren” (Handelingen19, 32).
In Jezus’ tijd was Kajafas hiervan de eigenlijke aanstoker die na een tijd heel de menigte deed roepen: “Kruisig Hem”! Zelfs Petrus laat zich opnemen in de massa en ontkent heftig dat hij iets met Jezus te maken heeft. Het is hem maar eenmaal overkomen. Hij zal later onverschrokken en vrijmoedig getuigen van Jezus, waarvoor hij ook wil sterven. Nu zijn het de grote wapen bazen en wereldheersers die met behulp van de media en de politici de massamanipulatie beheersen. We hebben dit het voorbije decennium meegemaakt met de berichtgeving over Syrië. Het president echtpaar gold als een model van moderne leider die ondanks zijn positie eenvoudig bleef en dicht bij het volk. Plots was hij als de gruwelijkste dictator die tot zijn enkels in het bloed stond van de kinderen die hij wurgde. De spotprenten in al onze kranten herinneren we ons nog goed. Het feit dat hij massaal door zijn volk herkozen werd voor een vierde ambtstermijn en ook massaal gevierd, veranderde nauwelijks de commentaren van onze gevierde oorlogsjournalisten en M.O. specialisten.
Verschillende “iconen” van de VRT-journalistiek hielden een interview met mij, waarin ik hen wees op de werkelijkheid. Nooit werd één opname uitgezonden. En nu maken we weer hetzelfde mee met de berichtgeving over Oekraïne, in omgekeerde zin maar met dezelfde bedoeling om de oorlog aan te wakkeren. De Oekraïense president, marionet van het westen, nagenoeg door geen enkele Oekraïner geliefd, is de heiligste der heiligen uit de kalender van de VS en moet gesteund worden tegen de Russische president, die zijn volk hielp opstaan uit grote ellende en een populariteit van 80 % geniet, maar wordt voorgesteld als de duivel zelf, door eigen volk én heel de wereld uitgejouwd. De eenmaal aangeduide zondebok moet unaniem worden uitgedreven.
Het feit van Jezus’ Kruisdood als allerhoogste onrecht, is geen kwestie van geloof, maar van wetenschappelijke eerlijkheid. De diepe betekenis hiervan kunnen we echter slechts kennen door het geloof: Hij is gestorven voor onze zonden, vertegenwoordigt alle onschuldige slachtoffers van de mensheid en verbreekt de spiraal van geweld.
Luister en geef gehoor 